30 november 2017
In januari van dit jaar was ik een week in India in de de foothills van de Himalaya in de buurt van Rishikesh, bekend van de Beatles. Iedere avond tijdens zonsondergang wordt in de drie heilige hindoesteden aan de Ganges; Rishikesh, Varanasi en Haridwar een vuurritueel dat Aarti heet uitgevoerd. In Rishikesh wordt er door de verschillende ashrams een ceremonie verzorgd, heel mooi maar vrij commercieel.
Na afloop van de algemene Aarti ceremonie gingen we met een groepje van het hotel nog onze eigen offering doen op een rustiger stukje aan de rivier. Onder leiding van een paar lokale priesters legden we ieder een bootje met bloemen en wierook in de Ganges en konden we een wens doen. Aangezien het begin januari was, bracht ik een wens/voornemen voor 2017 uit. Ik wenste dat ik het komende jaar zou kunnen beslissen of ik na 2017 hetzelfde werk zou willen blijven doen of dat ik iets heel anders zou gaan doen.
Weet waar je om vraagt bij Moeder Ganges! Het besluit werd zo ongeveer voor mij genomen. Een paar maanden na thuiskomst werd een nekhernia vastgesteld. Ik moest minder gaan werken en realiseerde me dat ik me letterlijk een breuk heb gewerkt.
Per 1 januari 2018 stop ik voorlopig even met werken en neem ik de tijd om te bedenken wat ik ga doen. Over ongeveer een maand zal ik weer een bezoek brengen aan de Ganges en zal ik een offering brengen. Ik ga héél goed nadenken wat ik wens en hoe ik het ga verwoorden.
In de video hieronder is te zien hoe ik aan mijn heilige sokken kom. Gedoopt in het water van de Ganges, omdat ik nachtblind ben.
