Rothko overzichtstentoonstelling
De tentoonstelling Spitzmaus Mummy in a Coffin and other Treasures samengesteld door Wes Anderson en Juman Malouf in het Kunsthistorisches Museum in Wenen is mijn favoriete tentoonstelling ooit. In sommige kritieken (New York Times) werd de tentoonstelling als leeg en betekenisloos omschreven, omdat de objecten niet in een kunsthistorische perspectief worden getoond. Dat is naar mijn mening een heel makkelijke en oppervlakkige kritiek. Op de eerste plaats omdat de objecten in de tentoonstelling nooit zijn gemaakt om chronologisch in een museale omgeving te worden geplaatst. Daarnaast wordt er meer aan de kijker overgelaten, deze kan zelf nadenken, verrast worden door de displays of de bezoeker bekijkt de tentoonstelling puur esthetisch. Het Kunsthistorisches Museum is een klassiek museum waar fantastische meesterwerken hangen, ik was blij verrast dat deze instelling zo'n vooruitstrevende tentoonstelling heeft gemaakt.
"True to his (Wes Andersson) auteur style, it’s a totally quirky presentation of affectionate misfits." Dit is wat ik uit de tentoonstelling haalde, 5000 jaar kunst gemaakt door mensen met een andere kijk op het leven. Een oude Egyptenaar die dacht, weet je wat, ik mummificeer een spitsmuis en stop hem in een sarcofaag. Ik voelde me opeens een stuk minder vreemd
Spitsmuismummiekist
