Een tijdje terug las ik dit fantastische artikel in de New York Times over Goop, het bedrijf van Gwyneth Paltrow. Goop is inmiddels een website met uitgebreid winkeldeel, aanbevelingen met betrekking tot boeken en goeroes, online reisgidsen, een tijdschrift, symposia en winkels op diverse locaties in de Verenigde Staten. Het tijdschrift werd het eerste jaar door Condé Nast uitgegeven, maar de commerciële inslag van Goop ging zelfs deze uitgever te ver. Goop heeft de enorme interesse in wellness en self care heel knap vertaald naar een winstgevend bedrijf, waar producten en diensten worden verkocht met een twijfelachtige werkzaamheid.
Ik ben vanaf het begin op de nieuwsbrief geabonneerd, enerzijds omdat ik gefascineerd ben door de arrogantie en het privilege waarmee alles doordrenkt is en anderzijds doordat het vaak gewoon lachwekkend is. Wie kan ooit nog de Koreaanse voorbips stoombehandeling vergeten? De journalist van de NYT is nogal onder de indruk van Gwyneth Paltrow, die daadwerkelijk overkomt als een verbeterde versie van de mens.
De semi-boeddhistische samenvatting in de NYT: "We are doomed to aspire for the rest of our lives. Aspiration is suffering. Wellness is suffering. As soon as you level up, you greet how infinite the possibilities are, and it all becomes too awful to live without."